پزشک در مورد سابقه پزشکی می پرسد و پوست را احتمالا با یک لامپ مخصوص معاینه می کند. ارزیابی ممکن است شامل بیوپسی پوست و آزمایش خون نیز باشد.

 

رفتار

انتخاب درمان بستگی به سن، میزان پوست درگیر و مکان، سرعت پیشرفت بیماری و تاثیر آن بر زندگی دارد.

 

داروها و درمان های مبتنی بر نور برای کمک به بازیابی رنگ پوست یا یکنواخت کردن رنگ پوست در دسترس هستند، اگرچه نتایج متفاوت و غیرقابل پیش بینی هستند و برخی از درمان ها عوارض جانبی جدی دارند. بنابراین ممکن است پزشک پیشنهاد دهد که ابتدا سعی کنید ظاهر پوست خود را با استفاده از یک محصول یا آرایش خود برنزه کننده تغییر دهید.

 

اگر شما و پزشکتان تصمیم بگیرید که بیماری خود را با دارو، یا جراحی درمان کنید، این فرآیند ماه ها طول می کشد تا اثربخشی آن قضاوت شود و ممکن است مجبور شوید بیش از یک روش یا ترکیبی از روش ها را امتحان کنید قبل از اینکه بهترین درمان را پیدا کنید.

 

حتی اگر درمان برای مدتی موفقیت‌آمیز باشد، نتایج ممکن است دوام نداشته باشند یا تکه‌های جدیدی ظاهر شوند. پزشک ممکن است دارویی را به عنوان درمان نگهدارنده برای جلوگیری از عود تجویز کند.

 

 

داروها

هیچ دارویی نمی تواند روند ویتیلیگو - از بین رفتن سلول های رنگدانه (ملانوسیت ها) را متوقف کند. اما برخی از داروها، که به تنهایی یا ترکیب با نور درمانی استفاده می شوند، می توانند به بازیابی رنگ پوست کمک کنند.

 

• داروهایی که التهاب را کنترل می کنند. استفاده از کرم کورتیکواستروئیدی روی پوست آسیب دیده ممکن است رنگ را بازگرداند. این زمانی که ویتیلیگو هنوز در مراحل اولیه خود باشد بسیار موثر است. این نوع کرم موثر و آسان برای استفاده است، اما ممکن است تا چند ماه تغییراتی در رنگ پوست خود مشاهده نکنید. عوارض جانبی احتمالی شامل نازک شدن پوست یا ظاهر شدن رگه ها یا خطوط روی پوست است.

  اشکال خفیف تر دارو ممکن است برای کودکان و افرادی که در نواحی بزرگ پوست تغییر رنگ داده اند تجویز شود.

   

  قرص ها یا تزریقات کورتیکواستروئید ممکن است گزینه ای برای افرادی باشد که وضعیت آنها به سرعت در حال پیشرفت است.

   

• داروهایی که بر سیستم ایمنی تاثیر می گذارند. پمادهای مهارکننده کلسینورین، مانند تاکرولیموس (پروتوپیک) یا پیمکرولیموس (الیدل) ممکن است بر مناطقی که دارای نقاط کوچکی از رنگدانه باشند، به ویژه در صورت و گردن، موثر باشند. سازمان غذا و دارو در ارتباط احتمالی بین این داروها و سرطان لنفوم و پوست هشدار داده است.
•  

درمان ها

• نور درمانی. ثابت شده است که فتوتراپی با باند باریک فرابنفش (B (UVB پیشرفت ویتیلیگو فعال را متوقف یا کند می کند. هنگامی که با کورتیکواستروئیدها یا مهارکننده های کلسینورین استفاده می شود، ممکن است موثرتر باشد. دو تا سه بار در هفته به درمان نیاز خواهید داشت. ممکن است یک تا سه ماه طول بکشد تا متوجه هر گونه تغییری شوید و ممکن است شش ماه یا بیشتر طول بکشد تا اثر کامل داشته باشد.

  با توجه به هشدار  سازمان غذا و دارو در مورد خطر احتمالی سرطان پوست با استفاده از مهارکننده‌های کلسینورین، با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای استفاده از این داروها با فتوتراپی صحبت کنید.

   

  برای افرادی که نمی توانند برای درمان به مطب پزشک مراجعه کنند، دستگاه های قابل حمل یا دستی کوچکتر برای درمان فرابنفش با باند باریک B برای استفاده خانگی در دسترس هستند. در صورت نیاز در مورد این گزینه نیز با پزشک خود صحبت کنید.

   

  عوارض جانبی احتمالی درمان با فرابنفش با باند باریک B شامل قرمزی، خارش و سوزش است. این عوارض معمولاً ظرف چند ساعت پس از درمان برطرف می شوند.

   

• ترکیب پسورالن و نور درمانی. این روش درمانی یک ماده گیاهی به نام پسورالن را با نور درمانی (فتوشیمی درمانی) ترکیب می کند تا رنگ را به تکه های روشن بازگرداند. پس از مصرف خوراکی پسورالن یا استفاده از آن بر روی پوست آسیب دیده، در معرض اشعه ماوراء بنفش A (UVA) قرار می گیرید. این رویکرد، در حالی که موثر است، دشوارتر است و در بسیاری از روش ها با درمان UVB باند باریک جایگزین شده است.

• از بین بردن رنگ باقیمانده (دپیگمانتاسیون). اگر ویتیلیگو گسترده باشد و سایر درمان ها موثر واقع نشده باشند، این درمان ممکن است یک گزینه باشد. یک عامل دپیگمانت کننده روی نواحی آسیب دیده پوست اعمال می شود. این کار به تدریج پوست را روشن می کند به طوری که با مناطق تغییر رنگ داده ترکیب می شود. درمان یک یا دو بار در روز به مدت نه ماه یا بیشتر انجام می شود.

  عوارض جانبی می تواند شامل قرمزی، تورم، خارش و پوست بسیار خشک باشد. دپیگمانت دائمی است.

•  

عمل جراحی

اگر نور درمانی و داروها موثر نبودند، برخی از افراد مبتلا به بیماری پایدار ممکن است کاندید عمل جراحی شوند. تکنیک های زیر برای یکدست کردن رنگ پوست با بازگرداندن رنگ در نظر گرفته شده است:

 

پیوند پوست. در این روش، پزشک بخش های بسیار کوچکی از پوست سالم و رنگدانه شده شما را به مناطقی که رنگدانه خود را از دست داده اند، منتقل می کند. این روش گاهی اوقات در صورت داشتن تکه های کوچک ویتیلیگو استفاده می شود.

 

خطرات احتمالی شامل عفونت، زخم، ظاهر سنگفرش، رنگ لکه دار و عدم تغییر رنگ ناحیه است.

 

پیوند تاول. در این روش، پزشک معمولاً با مکش، تاول هایی را روی پوست رنگدانه شما ایجاد می کند و سپس قسمت بالای تاول ها را به پوست تغییر رنگ داده پیوند می دهد.

 

خطرات احتمالی شامل زخم، ظاهر سنگفرش و عدم تغییر رنگ ناحیه است. و آسیب پوستی ناشی از ساکشن ممکن است باعث ایجاد لکه دیگری از ویتیلیگو شود.

 

پیوند تعلیق سلولی. در این روش، پزشک مقداری بافت روی پوست رنگدانه شده شما می گیرد، سلول ها را در محلول قرار می دهد و سپس آنها را به ناحیه آسیب دیده آماده شده پیوند می دهد. نتایج این روش پیگمانتاسیون در عرض چهار هفته ظاهر می شود.

 

خطرات احتمالی شامل زخم، عفونت و رنگ ناهموار پوست است.

 

 

 

درمان های بالقوه آینده

 

درمان های مورد مطالعه عبارتند از:

 

دارویی برای تحریک سلول های تولید کننده رنگ (ملانوسیت ها). این درمان بالقوه که آفاملانوتید نام دارد، در زیر پوست کاشته می شود تا رشد ملانوسیت ها را تقویت کند.

 

دارویی که به کنترل ملانوسیت ها کمک می کند. پروستاگلاندین E2 به عنوان راهی برای بازگرداندن رنگ پوست در افراد مبتلا به ویتیلیگو که گسترش نمی یابد، آزمایش می شود. به صورت ژل روی پوست اعمال می شود.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر ویتیلیگو دارید، تاکتیک‌های خودمراقبتی زیر ممکن است در مراقبت از پوست و بهبود آن کمک کند:

 

• از پوست خود در برابر نور خورشید و منابع مصنوعی اشعه ماوراء بنفش محافظت کنید. از یک ضد آفتاب با پوشش وسیع و مقاوم در برابر آب با SPF حداقل 30 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را سخاوتمندانه بمالید و هر دو ساعت یکبار  تمدید کنید - یا بیشتر اگر شنا یا عرق می کنید.

  همچنین می توانید به دنبال سایه باشید و لباس هایی را بپوشید که از پوست در برابر نور خورشید محافظت می کند. از تخت های برنزه کننده و لامپ های آفتابی استفاده نکنید.

  محافظت از پوست در برابر نور خورشید به جلوگیری از آفتاب سوختگی پوست کمک می کند. کرم ضد آفتاب همچنین برنزه شدن را به حداقل می رساند که لکه های ویتیلیگو را برجسته می کند.

• پوست آسیب دیده را پنهان کنید. محصولات آرایشی و برنزه کننده می توانند به کاهش تفاوت رنگ پوست کمک کنند. ممکن است لازم باشد چندین برند آرایشی یا برنزه کننده را امتحان کنید تا یکی را پیدا کنید که به خوبی با رنگ پوست معمولی ترکیب شود. رنگ محصولات برنزه پاک نمی شود، اما به تدریج طی چند روز محو می شود. اگر از  برنزه کننده استفاده می کنید، مطابق با تایید وزارت بهداشت  یکی را انتخاب کنید که حاوی دی هیدروکسی استون باشد.
• خالکوبی نکنید. آسیب به پوست، مانند آسیب ناشی از خالکوبی، می تواند باعث شود که در عرض دو هفته لکه جدیدی از ویتیلیگو ظاهر شود.

   

طب جایگزین

مطالعات محدود نشان می دهد که گیاه جینکو بیلوبا ممکن است رنگ پوست را در افراد مبتلا به ویتیلیگو برگرداند. سایر مطالعات کوچک نشان می دهد که اسید آلفا لیپوئیک، اسید فولیک، ویتامین C و ویتامین B-12 به علاوه فتوتراپی ممکن است رنگ پوست را برای برخی افراد بازگرداند.

مانند هر درمان بدون نسخه ، قبل از استفاده از روش های درمانی جایگزین با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که با سایر درمان هایی که استفاده می کنید تداخل نخواهند کرد.

 

 

مقابله و حمایت

تغییر در ظاهر ناشی از ویتیلیگو ممکن است شما را دچار استرس، خودآگاهی یا غمگینی کند. این رویکردهای خودمراقبتی می توانند به شما در مقابله با ویتیلیگو کمک کنند:

• ارتباط خوبی برقرار کنید. دکتری پیدا کنید که اطلاعات زیادی در مورد این بیماری داشته باشد. 
• از وضعیت خود مطلع شوید. تا جایی که می توانید در مورد ویتیلیگو و گزینه های درمانی خود اطلاعات کسب کنید تا بتوانید تصمیم بگیرید که چه اقداماتی را انجام دهید.
• احساسات خود را به اشتراک بگذارید. اگر احساس افسردگی می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. او می تواند شما را به یک ارائه دهنده سلامت روان که در کمک به افراد مبتلا به افسردگی تخصص دارد، ارجاع دهد.
• با دیگران صحبت کنید. از پزشک خود در مورد روان درمانی یا گروه های حمایتی در منطقه خود برای افراد مبتلا به ویتیلیگو سوال کنید.
• به عزیزان اعتماد کنید. به دنبال درک و حمایت از خانواده و دوستان خود باشید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. پس از آن ممکن است به یک متخصص پوست ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• سابقه پزشکی خانوادگی خود را مرور کنید. دریابید که آیا کسی در خانواده تان مبتلا به ویتیلیگو، بیماری تیروئید یا بیماری دیگریست که در آن سیستم ایمنی به بافت سالم بدن حمله می کند (بیماری خود ایمنی).
• اطلاعات شخصی مرتبط را فهرست کنید، مانند رویدادهای استرس زا، تغییرات زندگی، آفتاب سوختگی و بثورات.
• داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید، از جمله دوز، فهرست کنید.
• سوالاتی را که می خواهید از پزشک خود بپرسید یادداشت کنید، که کمک کند از زمان محدود خود استفاده کنید.
•  

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از:

 

• محتمل ترین دلایل من چیست؟
• دلایل احتمالی دیگر چیست؟
• آیا به هیچ آزمایشی نیاز دارم؟
• آیا این وضعیت موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• چه عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
• آیا می توانم کاری انجام دهم که کمک کند، مانند آفتاب در زمان های خاص یا استفاده از کرم ضد آفتاب خاص؟
• آیا می توانید محصولی را برای پوشاندن لکه های تغییر رنگ توصیه کنید؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چند سوال می پرسد، مانند:

 

• چه زمانی متوجه لکه ها روی پوست خود شدید؟
• آیا قبل از اینکه متوجه شوید، آفتاب سوختگی یا بثورات پوستی داشتید؟
• آیا به خورشید حساس هستید؟
• آیا لکه های تغییر رنگ داده خارش دارند یا علائم دیگری ایجاد می کنند؟
• آیا تا به حال این نوع تغییر پوست را تجربه کرده اید؟
• آیا کسی در خانواده تان ویتیلیگو، بیماری تیروئید یا بیماری خودایمنی دارد؟
• شغل شما چیست و چه سرگرمی دارید؟ آیا در هر کدام از آنها در معرض هر گونه مواد شیمیایی خشن هستید؟
• آیا این وضعیت بر کیفیت زندگی تان تأثیر می گذارد؟
• آیا مصرف دارو یا مکمل دارید؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

در حالی که منتظر ملاقات با پزشک هستید، قرار گرفتن در معرض آفتاب را محدود کنید و از یک کرم ضد آفتاب  با SPF حداقل 30 استفاده کنید. اگر نسبت به تغییرات پوست خود هوشیار هستید، از ضدآفتاب آرایشی استفاده کنید.